DE PARABEL VAN DE DRIE RINGEN

DE PARABEL VAN DE DRIE RINGEN
In de beroemde parabel van de drie ringen, verteld door de wijze Nathan, in het gelijknamige toneelstuk van Lessing, wordt geprobeerd een antwoord te geven op de vraag naar de ‘ware’ godsdienst. Een vader heeft voor zijn sterven elk van zijn drie zonen eenzelfde ring gegeven, die hen bij God en mensen geliefd zal doen zijn. De zonen krijgen alsnog ruzie over de vraag wie van hen de ‘echte’ ring heeft, twee zijn er immers ‘bijgemaakt’. De rechter bij wie zij hun toevlucht nemen raadt hen alle drie aan ‘te leven alsof zij de echte ring bezitten’. Een wijzer rechter dan hij zal dan eeuwen later uitsluitsel geven over de vraag naar de ‘ware’.

Van een gemeentelid ontving ik onlangs een drieluik uit de Margriet (15/25) waarin een vrouwelijke rabbijn, predikant en (online)-imam aan het woord komen. Marianne van Praag, Carmen Melissant en Salima El Musalima laten hun gedachten gaan over waarin we van elkaar verschillen en wat ons bindt. ‘De kern is simpel’, zegt van Praag: ‘Wat u niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook een ander niet.’

En El Musalima zegt: ‘Met open vizier kijken, zoeken en onderzoeken is een teken van het ware geloof.’ Zij noemt Jezus als voorbeeld van iemand die zonder oordeel naar mensen keek. Melissant werd tot haar eigen verwondering - mét dr. Martens en neusring – als predikant beroepen in de Bible Belt. Zo ontdekte zij haar eigen vooroordeel, en wil nu juist proberen vanuit empathie de verbinding aan te gaan en bruggen te bouwen.

Het zijn spannende vragen, hoeveel je van elkaar verschilt terwijl je ook allemaal op elkaar lijkt in wat je verlangt. Tot mijn verbeelding spreekt toch vooral de oproep te leven ‘alsof jij de ware ring bezit’.
Graag zet ik mij met jullie steeds weer in om die te laten glanzen.
Ds. Renske Zandstra

Klik op Onderweg juli/augustus 2025 om deze te lezen