"Zal er ooit een dag van vrede...?"

Met de vraag die opklinkt uit dit lied, op de melodie van een Engelse hymne, bepaalt de dominicaan Henk Jongerius ons bij het visioen, de droom, waartoe de advent ons uitdaagt. Hij omschrijft dat als ‘een dag van vrede’ en ‘een blijvend heden vol van goede vrede’. Zoals in het Compendium bij het Liedboek te lezen valt mogen we dat verstaan in de volle rijkdom van de Bijbelse term ‘sjaloom’. 
Die heeft voor ieder alle goeds in petto: bevrijding voor wie worden doodgezwegen en levenslang gebroken zijn. Een wenkend perspectief. Toch wordt het door de dichter van een vraagteken voorzien. Want de werkelijkheid is weerbarstig en bij alle oorlogsgeweld dat er al was, zijn het vooral de oorlogen in Oekraïne en in Israël - Gaza die ons onze naïviteit hebben doen verliezen. Vrede én de wil tot vrede spreken niet vanzelf. Bij alle menselijk leed onder Palestijnen en Israëli dat ons deze weken schokt, raakt het ons diep dat het op 7 oktober jl. ook juist 
vredesactivisten waren die door Hamas werden gedood. Zoals de Canadese Vivian Silver uit kibboets Be’eri. Of Aviv Kutz, organisator van een jaarlijks vredesvlieger-festival, uit kibboets Kfar Aza, die vermoord in bed gevonden werd, in omarming met zijn vrouw en hun drie tienerkinderen. 

Advent betekent nu meer dan ooit om dat visioen, die droom van échte vrede, niet los te laten en er aan vast te houden. Om ons door strofe drie en vier van dit lied te laten uitnodigen goed uit onze ogen te kijken en attent te blijven op de tekenen van hoop die er, hoe bescheiden ook, toch zijn. Met het bemoedigende beeld van de 
boom waaraan steeds het jonge groen ontluikt, refereert de dichter aan de korte parabel van de vijgenboom die Jezus ons vertelt in het kader van de komst van Gods nieuwe wereld (Mattheüs 23: 32; Marcus 13: 28 en Lucas 21: 29 – 32). 
Wij worden net als Abraham (Genesis 15: 5) opgeroepen naar de sterren te kijken die hier symbool staan voor alles wat het duister verdrijft. 
In de laatste twee strofen wordt de aandacht gericht op Hem wiens geboorte wij met Kerstmis gedenken. De dichter spreekt opnieuw de beeldtaal van boom en sterren, om de zoon der mensen, het kind dat ons zal komen redden, te kwalificeren als ‘boom des levens’ (Genesis 3: 22 – 24; Openbaring 22: 2, 14 – 19) en als ‘licht der wereld’. Het licht dat schijnt in het donker van ook deze tijd en de duisternis heeft dat licht niet in haar macht gekregen. 

Laten we verwachtingsvol uitzien naar zijn komst in onze wereld en blijven vertrouwen dát er ooit een dag van vrede en alle goeds voor alle mensen wereldwijd zal aanbreken! 
Ds. Renske Zandstra

Lees meer in het kerkblad Onderweg december 2023

Gedachtenisdienst 2023

Bekijk in het fotoalbum de foto's van de Gedachtenisdienst 2023.